De uit Boston komende, maar in Memphis wonende Andy Cohen is één van de virtuoze akoestische fingerpickers die zich heeft gewijd aan de zogenaamde vooroorlogse blues, tesamen met rags en folk, ademt hij nieuw leven in de anders zo duistere oude muziek.

Hij is ook een van die zeldzame spelers die het vermogen heeft om oude muziek te verfijnen. Hij doet dit meestal op gitaar, maar ook op de piano zoals in "Honky Tonk Train". Hij schakelt in “Jim Dickinson Stomp” ook de dulceola (een soort mini piano, maar dan met snaren i.p.v. hamers) in voor een goede cadans. De mandoline (bespeeld door vrouwlief Larkin Bryant) wordt dan weer in “Miss The Mississippi And You” en “Tennessee Blues” bovengehaald. Niet alleen speelt Larkin mandoline, ook zorgt zij voor ‘meer dan geslaagde’ backing vocal.

Andy brengt met dit album (zijn 8ste ondertussen) eer aan de grote blueshelden van weleer zoals Blind Teddy Darby, Sam McGee, Memphis Minnie, Jimmie Rodgers, Big Bill Broonzy, Jelly Roll Morton, Charly Patton en nog zovele anderen. Zo ook aan Henry Spaulding. Deze laatste was een weinig bekende St. Louis blues legende en kapper en scoorde in 1929 een zeer interessante hit genaamd "Cairo Blues". Het beklijvende “Tennessee Blues” is een waardige afsluiter voor dit mooie album.

Ik heb vandaag ook ontdekt waar Raymond van het Groendwoud zijn inspiratie heeft gehaald voor  “Bleke Lena”, als je goed luistert naar “My Old Pal” zul je vele gelijkenissen horen. Cohen doet zijn best om deze grote traditionele muziek levend te houden en in “Built Right on the Ground” is hem dat duidelijk gelukt. Het album is immers tot in de perfectie uitgevoerd en maakt het zeker het beluisteren waard.